Z tym generalizowaniem też bym nie przesadzał. Rózni są katolicy i różni są protestanci. Tam na dole udziela się Brygida. Zacna z niej kobieta, ale uparta jak osioł. Nic do niej nie dociera, a na każdy argument odpowiada tak samo. Wujo jest podobny. Kogo za to winić ? Nikogo. Musimy się na wzajem znosić i raczej unikać niepotrzebnych sporów. Nie w tym sensie, aby zaprzestać dialogu - w tym wypadku ekumenicznego, ale aby ten dialog był na prawdę dialogiem. Nie zawsze i nie ze wszystkimi się da.

On uważa inaczej

Może i dobrze że tak uważa. Przydało by się trochę więcej wzajemnej życzliwości i zrozumienia.

Wybacz, ale dla ludzi, którzy propagują nauki innej ewangelii, życzliwości i zrozumienia dla głoszonych przez nich treści mieć nie będę
PS>
Co nie znaczy, że nie mam życzliwości i zrozumienia dla nich jako ludzi

Mógł bym teraz zapytać, w jaki sposób wyrażasz życzliwość i zrozumienie dla innych ludzi, podczas takich dyskusji ? Przecież podczas takich rozmow tzw. "dialogu ekumenicznego", zawsze udzielają się emocje, a te wyzwalają w nas negatywne cechy charakteru. Znam cię od dawna. Bardzo się zacietrzewiasz. Wkładasz w usta mówiącego rzeczy, których ten nie wypowiedział - tak jak to było chociaż w tym wątku. Czasami starasz się "subtelnie" szydzić. Już się do tego wszyscy przyzwyczaili, a ze względu na stara znajomość ufam, że się na mnie nie obrazisz za te kilka szczerych zdań.


Jeśli jednak uważasz, że nie masz wad, samego siebie będziesz oszukiwał. Jeśli zgodne z prawdą przyznasz że je jednak masz, to nieuczciwe będzie usprawiedliwianie własnej nieposkromionej natury, czynnikami nadrzędnymi. Ja jestem taki, bo wy mówicie głupoty z którymi się nie zgadzam !



Jesteś taki, bo taki jesteś.

Każdy z nas ma jakąś wadę, która irytuje drugiego człowieka. Nie da się wejść do jego wnętrza i coś tak poprzestawiać w nim, aby był mniej irytujący.Można co najwyżej wykorzystać jego ułomność, do przemiany własnej i ćwiczyć się np. w cierpliwości. Po to własnie Bóg stawia na naszej drodze różne przeciwności, abyśmy dzięki nim się doskonalili i dązyli do świętości.

Ale co z tymi nieszczęsnymi argumentami, które są zarzewiem konfliktu ?


Wujo, popatrz na Jezusa. Jaką przyjmował Jezus postawę i jak wyglądał Jego dialog z tymi, którzy "błądzili" ?



Pomyśl nad tym...

Ja na pierwszy rzut oka już widzę spokój, opanowanie, wielką wiedzę...
Sposób w jaki Jezus prowadził dialog (można naciąganie stwierdzić "ekumeniczny"), jest daleki od tego jaki prowadzimy my. Widzę też, że Jezus wskazuje na ST jako fundament dla prawd Nowego. Widzę, że z tekstu w ST, który w rzeczy samej nijak odnosił się bezpośrednio do pytania zadanego przez saduceuszów, umiejętnie wykazał prawdę, która ich frapowała. Widzisz o czym Bóg rozmawia z Mojżeszem ? Na pewno nie o zmartwychwstaniu. Widzę też, że nie wszyscy się z nim zgodzili. Wypowiedziane przez Jezusa słowa, wymagają zastanowienia. Trzeba z nich wyciągnąć głębszy sens, aby zrozumieć prawdę.

Ale dlaczego sadyceusze w owym czasie, mieli tak wielki zgryz i pomimo doskonałej znajomości Pisma, mieli wątpliwości co do istoty "zmartwychwstania"?

Czy aby nie dlatego, bo nie było o tym napisane w Piśmie ?



Nauczyłeś się czegoś dzisiaj od Jezusa?

By rzeczywiście kpić, musiałabyś nie wierzyć w którąś z tych rzeczy (albo w obie naraz):
-Chrystus w okresie płodowym nie był Bogiem
-W czasie ciąży nie ma wymiany czynników biologicznych pomiędzy matką a dzieckiem w jej łonie.

Myślę że główny problem jest w podejściu do ciała. Dla nas ciało jest uświęcone przez Boga, przez fakt stworzenia i Wcielenia. A do tego proces uświęcania jest procesem obejmującym także nasze ciała. Stąd też Ciało Jezusa jest rzeczywistym sposobem uświęcania naszego ciała. Wujo nie wierzy w realność obecności Jezusa w Ciele i Krwi, a w konsekwencji nie rozumie uświęcania ciała człowieka przez Boga. Pierwsi chrześcijanie mówili wręcz o 'przebóstwieniu' - Bóg sam przemienia nas na Swoje podobieństwo.

Uświęcenie Błogosławionej Dziewicy przez obecność w Jej łonie II Osoby Boskiej nie spowodowało w Niej jednak tego, że mogłaby sama wybawić się od śmierci, prawda...?
Parabioza dotyczy chyba materii, a jak wiemy człowiek, to coś o wiele wiecej niż tylko materia więc sądzę, że tu na ziemi nie zrozumiemy związku pomiędzy Synem Bożym, a Jego Matką...
Owszem, niemniej bez Ofiary swojego Syna i Zbawiciela, w swoim śmiertelnym ciele nie mogłaby dostać się do Nieba...

No, ten ziemski Chrystus też zmarł.

Chrystus nie był/jest podzielony na ziemskiego i nieziemskiego ale w każdym momencie swojego życia był/jest doskonałą Jednością...
Co do kwesti "też umarł" to słowo "też w stosunku do Chrystusa jest wg mnie niewłaściwe, ponieważ Chrystus ze względu na stan nieskalania swojej natury ludzkiej nie musiał umierać aby być w doskonałej jedności z Bogiem...(patrz podkreślone zdanie w cytacie)

"Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać.
Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca"