Czy rozmowa jest modlitwą? Wierze ,że tak.

A nie na odwrót? Modlitwa to rozmowa z Bogiem.

Może mi ktoś mądrzejszy ode mnie wytłumaczyć/wyjaśnić jak należy rozumieć słowa ap.Pawła do Kol 1:16-17
Bo w Nim zostało wszystko stworzone:
i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi,
byty widzialne i niewidzialne,
czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze.
Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. ??
Pytam dlatego, że w polemice ze znanym na Forum antytrynitarzem wykorzystuje ten fragment jako argument dowodzący boskiej/stwórczej natury Logos, o którym tenże sam Paweł mówi(tak wierze), że w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy...

Mnie się to kojarzy z pierwszym rozdziałem Ewangelii Janowej - Jan nazywa Jezusa Chrystusa Słowem i wywodzi Go od Ojca. Cokolwiek Słowo ma stworzyć, najpierw w Nim samym musi to stworzenie zaistnieć. Słowo - Idea - Pomysł, to w przypadku Boga synonimy.
Jak malarz ma namalować późniejsze, znakomite dzieło sztuki - najpierw w nim się tworzy ten obraz, potem to już kwestia warsztatu.
Jak wybitny kompozytor ma stworzyć wspaniałą symfonię, ona najpierw brzmi w jego umyśle, potem dopiero przelewa ją na papier nutowy..

"(...) jak należy rozumieć słowa ap.Pawła do Kol 1:16-17
(...)"

Sądzę, że jest to jeden z wielu fragmentów Biblii mówiących o tym, że Jezus jest Bogiem. Wynika to wg mnie z całości Pisma Św.; ten fragment odnosi się do stworzenia świata, ale wynika to także np. z tego, że Jezus jest nazywany Panem, że należy oddawać Mu cześć, a przecież Bóg nie toleruje bałwochwalstwa (por. np.Pwt 6,4; J 20,28; Ap 5,8; Ap 21, 5-6; 22,13-16; Ap 15,4; Ap 22,8-9 - gdzie anioł ostrzega apostoła Jana, żeby nie oddawał mu pokłonu, ponieważ jest w pewnym sensie tym kim Jan - tzn sługą Boga).

Ale z doświadczenia z rozmów ze Świadkami Jehowy wiem, że niestety używają czasami tego fragmentu dla dowodzenia czegoś zupełnie przeciwnego. Myślę, że na to w pewnym sensie "nic nie da się poradzić" tzn. jeśli ktoś zdecyduje się "z góry" myśleć w pewien sposób to będzie w ten wybrany sposób myślał. A powiem ze swojej strony, ze szkoda, ponieważ osobiście lubię rozmawiać ze Świadkami, a dwie osoby które bliżej znałam to były bardzo miłe i uczynne koleżanki:-)

Dodam także, że w pewien sposób rozumiem wewnętrzną logikę myśli antytrynitarzy i sądzę, że przynajmniej częściowo wyrosła ona z troski o bożą chwałę (takiego ludzkiego usiłowania obronienia tej chwały, tak mi się przynajmniej wydaje), ale moim zdaniem niestety rozmija się z tym, co o sobie objawił Bóg, który nie jest przecież taki jak my i nie możemy Go całkiem zrozumieć (jak to tu zresztą poniekąd cytatem pod wypowiedzią przypomniał PeterW).

Rozumuję podobnie Peter, tylko że(jak wierzymy) w Bogu nie ma przemiany ani cienia zmienności zatem jeśli owo zaistnienie dokonało(dokonuje) się w boskim Słowie to, czy cytowany fragment o istnieniu/życiu, poruszanie się w Nim może oznaczać ów udział zbawionych w boskiej naturze - przebostwienie ?

... ale czy ten fragment nie dotyczy raczej szeroko rozumianej teraźniejszości i całego stworzenia (nie tylko zbawionych)?

Rozumiem, że pisząc o przebóstwieniu masz na myśli to, o czym w Piśmie Św. mówi m.in. 1 list Jana 3,2:
"Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest" [Biblia Warszawska] ?

Myslalem ze rozumiesz liturgie i slowa "zjednoczeni z Chrystusem i w Chrystusie... "

Nie znam liturgii z tymi słowami...

pewnie chodziło o to:
„Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków”
Tylko to ma się jak pięść do nosa z tym co sam2 pisze. Jak zresztą zazwyczaj.

Owszem, ten fragment dotyczy teraźniejszości całego stworzenia istniejącego w Nim, a zaistniałego z Jego Woli i Jego Mocą. Chodzi jednak o to, że istnienie Boga nie jest ograniczone do czasoprzestrzeni ale wykracza poza tą "naszą" teraźniejszość i w tej nieograniczonej rzeczywistości istoty stworzone przez Niego jako wolne w swoich decyzjach, są już na wskroś przeniknięte boską Obecnością tak, że pozostając tym czym są(stworzeniem), doświadczają w sobie tego, co przynależne jest boskiej naturze ...(patrz Mojżesz i Eliasz, którzy ukazali się w chwale - Łk 9:31)

@Sahcim
... dziękuję za odpowiedź.

Rozumiem to trochę inaczej, tzn. myślę, że o ile wszystkie stworzenia świadczą o bożej chwale, o tyle nie wszystkie (w tym również nie wszyscy ludzie) w niej uczestniczą czy będą uczestniczyć. Ale nie ukrywam, że jest to dla mnie trudny temat.

Z dzisiejszego czytania:
17 Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować.18 Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom.

Dla mnie jednym z trudnych fragmentów Pisma Św. jest ten , w którym Pan Nasz Jezus Chrystus mówi cyt. z pamięci " kto nie ma w nienawiści swojego męża, żony, syna , czy córki nie jest mnie godzien"? Jak to rozumieć? To trochę imho łączy się z tym pytaniem jak można być szczęśliwym w Niebie kiedy ktoś bliski jest/ został potępiony. Ja wiem , że dana potepiona osoba sama wybiera odlaczenie od Boga ale smutek, że ten ktoś się nie zbawił...? Czy to już powoduje, że nie jesteśmy godni ?