Właśnie, że Feuerbach nie pisał o ludzkości tylko Człowieku. Według Feuerbacha kształt Boga jest indywidualny.

Krótko mówiąc: Jaki człowiek, taki Bóg. Bóg nie wykracza poza istotę człowieka.



"Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili".

A więc mój brat jest Bogiem.

A gdzie Jezus mówi, że my jesteśmy Bogami? My jesteśmy tylko ludźmi.

konkretnie którym?


Na szczęście to Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo a nie odwrotnie

No przecież w przytoczonym fragmencie to mówi. Służysz Bogu, służąc drugiemu człowiekowi.



Konkretnie każdym.



A może to idzie w dwie strony. Bóg stwarza człowieka na swoje podobieństwo, a człowiek stwarza Boga (jako ideę, wyobrażenie Boga) na własne podobieństwo. I najgorzej jak te wizje się rozmijają...

Służę człowiekowi, a przez niego Bogu, bo On jest w każdym człowieku. Człowiek to człowiek.

Czyli humanizm, kult człowieka, idzie w parze z kultem Boga. Tak naprawdę kult Boga realizuje się poprzez kult człowieka.

Nie, kult człowieka to pogaństwo

To nie jest oznacza, że człowiek jest Bogiem.
Np. masz zdanie:
Służysz panu Kazimierzowi, gdy posprzątasz mu w garażu.
Nie wynika z tego, że pan Kazimierz jest garażem.

(34) Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. (35) Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; (36) i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. (37) Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien.

Zgoda, ale z tego wynika, że teza: przede wszystkim należy kochać Boga, a potem człowieka, upada.

Bo kochając człowieka, kocha się Boga. Zastanawiam się, czy w ogóle da się kochać bardziej Boga w inny sposób niż poprzez miłość bliźniego?

To zadajesz kłam słowom Jezusa:
(35) a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał , wystawiając Go na próbę: (36) Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? (37) On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy

i mój wcześniejszy wpis.

Owszem. Przykład - wszyscy męczennicy, którzy ginęli za wiarę prawdziwą..

Ten fragment podważa katolicką hierarchię miłości. Bo zauważ, że w tym fragmencie jest mowa o poróżnieniu pomiędzy ludźmi bliskimi. Mam wrażenie, że chodzi o to, żeby przezwyciężyć ten rodzinny egoizm. Jeśli ktoś bardziej dba o egoistyczne relacje, niż relację z Bogiem (realizowaną poprzez miłość bliźniego), to odwraca się od Boga.



Ale z tego fragmentu nie wynika, że miłość do Boga jest czymś innym niż miłość do siebie. Nawet wskazuje na to, że miłość do Boga to miłość do siebie, z której wynika miłość do bliźniego.



Czy męczennik ginący za wiarę bardziej kocha Boga niż dobry człowiek, który ratuje innych ludzi od cierpienia? Dlaczego?

Co rozumiesz poprzez przytoczone tutaj przykazanie miłowania Boga? Jakieś konkretne przykłady możesz podać? Czy odpowiesz w podobnym tonie jak niżej watchman?

Męczennicy ginęli, a efekty, czyli korzyści czerpali ich bliźni i oni sami. Celem jak widać są ludzie. Bóg? Z pewnością się cieszy, tak? Czyli też czerpie korzyść. W taki sposób należy rozumieć miłość do Boga? Podany przykład jednak dotyczy również bliźnich, czy możesz podać taki, który dotyczy tylko i wyłącznie Boga?

Wynika. Miłość do Boga ma być o wiele, wiele, większa niż miłość do siebie samego czy bliźnich.