Szanowni Państwo,
Wielokrotnie już mi Państwo pomogli i jestem Państwu bardzo wdzięczny, ale teraz mam kolejne pytanie, które zaczęło mnie nurtować.
Jestem katolikiem z trochę nadwrażliwym sumieniem i stąd takie pytanie .

Afirmacje to pozytywne zdanie, które powtarzamy codziennie, aby przekonać naszą świadomość i podświadomość do dobrego stanu. To motywujące zdania, na przykład "Cieszę się zdrowiem i prowadzę zdrowy tryb życia.". Albo "Z łatwością zarabiam 5000 złotych netto miesięcznie w sposób dobry i właściwy.". To zdania i cele, które wyobrażamy sobie, a potem naprawdę czujemy się pełni takiego poczucia szczęścia. Afirmacje zostały niejednokrotnie zbadane naukowo i one naprawdę działają. Moje pytanie zadam za chwilę, jeszcze przedstawię jedną kwestię.

Druga kwestia to ćwiczenia na spokój umysłu. One również zostały przebadane naukowo i również działają, aby nas wyciszyć i uspokoić w ciągu pędu dnia. To na przykład medytacja w ciszy i spokoju, albo zapalenie świeczki i wpatrywanie się w jej płomyk przez 10 minut, aby uspokoić myśli.

Moje pytanie: czy to wszystko jest w porządku z naszą wiarą? Codzienne powtarzanie afirmacj oraz codzienne medytacje? Szczerze mówiąc te ćwiczenia naprawdę pomagają, czuję się spokojniejszy i szczęśliwszy. Nie czuję się odwrócony od Kościoła, wręcz przeciwnie, jestem wdzięczny Panu Bogu bardziej niż kiedykolwiek za ten spokój i wewnętrzne szczęście. Ale czy na pewno nie robię czegoś nie tak? Proszę o uspokojenie mojego sumienia
Dziękuję bardzo
Pozdrawiam

Skuteczność placebo wynosi 30%. To dużo, ale działa tylko wśród tych, którzy w to wierzą.
Jestem piękna/w każdej sytuacji szukaj pozytywów mam karteczki afirmacyjne przyklejone na lustrze. Masz skłonności do myślenia magicznego to uwierzysz i to może wyzwolić motywację. Inna osoba widząc tę karteczkę na lustrze powie: czasu nie da się zatrzymać, wyglądam jak mumia śliwki.
Dziś modne sa kursy ćwiczenia spokoju umysłu jako alternatywa dla trewnowania go w kierunku miłości siebie, potem bliźnich a następnie rozumienia życia. Inna głębokość działania. Decyzyjność bowiem w etyce katolickiej opiera się o intencjonalność czynu. Nie wmawiam sobie, że potrafię zarobić tyle a tyle. Widzę potrzebe dobrej pracy dla godnego życia rodziny i skupiam się na jej znalezieniu. Przenoszę punkt ciężkości z siebie (afirmacja) na czasem nieuchronność losu, ale czynię wszystko, by sobie pomagać.

Afirmacja jest często związana z potrzebą oceny z zewnątrz i bardzo bolą oceny negatywne. Hejt może wpędzić człowieka w depresję. W przypadku osadzenia wiary w swoją wartość wynikającą z wiary pozostajesz wierny sobie. Ow hejt ocenisz w kategorii prawdy i fałszu a nieszczęścia o charakterze obiektywnym będą rozumiane. Rozumienie zawsze obniża napięcie.

A jak myślisz, czy Kościół nie stosuje tego samego o czym piszesz? By pomagać swym wiernym. Czy nie temu służy wprowadzony obowiązek codziennej modlitwy? Czy nie temu służy Eucharystia? Są to za sprawą obowiązków wynikłych z bycia we wspólnocie Kościoła. Umacnianych słowem że taka jest tradycja Kościoła, by nie zaniedbywać niczego z jej nakazów. Są to takie same sprawy o których piszesz, że skutecznie pomagają ludziom odzyskiwać równowagę ducha i w niej wytrwać. Temu to wszystko ma służyć i służy. Ten komu trudno zyskać spokój swego ducha, z pewnością poznał w tych praktykach pomocną dłoń. Jeśli tego pragnął i wierzył w taką pomoc.
Niestety, nie działa w pełni to uspokojenie, jeśli ktoś nie chce w nie uwierzyć w takim sposobie. Ono też się pojawi, lecz będzie odbierane podświadomie. Więc nie będzie przypisywane tym praktykom religijnym. Bo jak to z dobrymi sposobami bywa, one działają. Wiedzieli o tym ludzie bardzo dawno, dlatego jest to opisane i dane jako przykazania by sobie tak pomagać. Teraz dopiero zajęli się takimi zagadnieniami naukowcy i potwierdzili skuteczność tego typu sposobów.