Polecicie jakiś kanał na youtube czy spotify z jakimś dobrym i mądrym duchownym/teologiem od którego dowiem się wartościowych rzeczy o Bogu i cokolwiek z nim związane? Bez żadnego cukierkowania, bez żadnej poprawności politycznej, bez gadania glupot. Czysta prawda.

Polecam kanał ks. Daniela Wachowiaka.
Zdrowa nauka, nie robi z siebie "gwiazdy" i nie stawia siebie w centrum.

Zainstaluj sobie w telefonie aplikację Pismo Święte. Tam oprócz Biblii jako takiej są (m.in) czytania na dany dzień. Przy tych fragmentach Pisma Św. można kliknąć "odsłuchaj czytanie na YouTubie", po odsłuchaniu zwykle masz propozycję komentarza do aktualnych czytań. Zwykle podawane są rozważania z kanału franciszkanie.pl, shir kadash (też franciszkanie), Akademia szczęśliwego życia - Mieczysław Łusiak SJ (jezuita).

Jeśli chodzi o aplikacje, to polecam Dzieło Biblijne. Znajdziemy tam m.in. komentarze i egzegezy do czytań na każdą niedzielę.

hej Polecam na youtube kanał dr Marcina Majewskiego i Dobra Nowine - Mikolaja Kapusty

Widziałam kanał dr Marcina Majewskiego. Wykłady są ciekawe, ale moja wiara dzięki nim raczej nie rośnie. Zastanawiam się, dlaczego tak jest. Może dlatego, że wielokrotnie czuję się po ich odsłuchaniu bradziej głupia, niż zbudowana. Chociaż dr Majewski opowiada bardzo ciekawie i niezwykle politycznie poprawnie, brakuje mi w nich wrażliwosci na tradycyjnie ukształtowanego odbiorcę.

Jego wykłady wymagają przygotowania, że to co przekazuje to wyniki badań, badań, które odpowiadając stawiają sobie kolejne pytania. Czasem to badania niekompletne i należy to wyłapywać odsłuchując wiele takich wykladów. W kategorii wiary to jedynie wycinek, czyli wiedza biblijna i do tego przekazujący nie skupia się na interpretacji. Interpretacja wymaga innego pakietu wiedzy. Interpretacja biblijna poróżniła Jezusa z faryzeuszami i doprowadziła do Jego ukrzyżowania. Interpretacyjne różnice i różne metodologia badań sprawiają, że nowe denominacje powstają jak grzyby po deszczu. Inne założenia antropologiczne wpływają na różnice w analizowaniu przekazu biblijnego. Tym nie zajmuje się prof. Majewski.
Jeśli ktoś mnie pyta o kanał z mądrym teologiem to ja odczytuję, że on czegoś szuka. Najpierw należy się zorientować jaki cel mu przyświeca, o co mu chodzi. Jeśli traci wiarę lub ma ona charakter skostniałych pewników to wypowiedzi prof. Majewskiego mu zaszkodzą. Nie będzie potrafił z nich skorzystać dla swego dobra. Mamy tego przykład na forum, gdy wypowiadała się wybrana...kompletny brak umiejętności ustawienia tego tak jak należy i rozumienia tego o czym mówi. Do przyjmowania wiedzy naukowej niezbędne jest przygotowanie interdyscyplinarne. Tak zresztą wypowiada się też prof. Majewski i wskazuje, że on jest biblistą i korzysta z wyników badań w innych dziedzinach, by lepiej rozumieć. Rozumieć w ramach tego czym się zajmuje.
Od starożytności wiadomo, że Verba docent, exempla trahunt – słowa uczą, przykłady pociągają. Tak nauczał Pan Jezus. Był świadkiem i operował przypowieściami, które trafiają do ludzi. Wspomina nam Biblia, że uczniowie otrzymywali inny pakiet Jego nauczania. Nauczyciel musi znać poziom swego ucznia. Inaczej rozmawia z uczonymi, inaczej z prostymi ludźmi.

Najlepiej rozumieją przekaz biblijny niedouczeni (wiedzą akademicką) święci. Oni potrafią to też przekazywać, bo są prawdziwi. Kiedy dopuszczono do decydowania na SWII teologów, w tym teologów protestanckich to zamienili cel: wiosna Kościoła w jego zimę. Czegoś ważnego zabrakło...

Lubię słuchać prof. Majewskiego, ale umieszczam to w szufladzie a nie czynię z tego komody.
Należy też przyjmować do wiadomości, że wciąż mamy wiedzę niekompletną i tak naprawdę mamy tylko niektóre puzzle. Tymczasem nasz mózg lubi każdy przekaz uogólniać, to przystosowanie ewolucyjne, ale refleksja intelektualna kieruje się innymi prawami.

Uważam, że cenniejsze jest dzielenie się swoimi wątpliwościami w wierze, by móc zobaczyć to także w innej perspektywnie. Mam wówczas też szansę dowiedzieć się czegoś więcej o sobie i skorygować fundament widzenia rzeczywistości.

Encyklika Fides et ratio:
To właśnie w tej ważnej encyklice z 1998 roku papież przedstawił tę myśl, podkreślając, że Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, które jest realizowane właśnie przez połączenie wiary i rozumu.
Ks. prof. Tischner podkreślał wzajemną zależność między wiarą a rozumem. Rozum bez wiary może stracić swój sens, a wiara pozbawiona rozumu może stać się ślepa lub prowadzić do błędnych ścieżek. To są dwa skrzydła prowadzące do prawdy. Stabilny lot z jednym skrzydłem jest niemożliwy

Żaden więc kanał nie może być traktowany całościowo a poza tym dla jednych będzie on źródłem inspiracji a inni wszystkie treści wykoślawią.

Gdzieś słyszałem, że studia teologiczne to pierwszy stopień do ateizmu.
Oczywiście dla tych co nie do końca wierzą, albo wierzą nie w to co powinni -zatrzymani w swoim religijnym rozwoju i kurczowo trzymający się religii w wydaniu dla dzieci z podstawówki. Wiara nie jest prosta, a zapisy biblijne, te dosłowne*) też nie są łatwe.
Prof. Majewski do Biblii podchodzi od strony językowej i pisanej, rozgryzając pierwotne znaczenia - obejmujące i bezpośrednie użyte słownictwo i kryjące się za tymi zapisami aluzje i idiomy. Zwłaszcza hebrajski ma to do siebie że wiele liter ma swoje nazwy, które same w sobie coś oznaczają, tworząc w całym słowie często dodatkowe kalambury.
*) Z dosłownością tłumaczenia często są problemy właśnie związane z idiomami charakterystycznymi dla starożytnego hebrajskiego, albo aluzjami do zdarzeń odbywających się za plecami piszącego, a dobrze znanym jego współczesnym. Tłumacze często nie potrafią tego dobrze ująć w swoich tłumaczeniach.

Tak czy siak, prof. Majewski ukazuje Biblię od strony technikaliów i pokazuje od strony pierwotnej jak daną frazę rozumieli starożytni. Połączenie kilku fraz ze sobą daje dopiero pole do właściwej interpretacji teologicznej.
Jego wykłady są raczej dla już jakoś przygotowanych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę, ale właśnie - wiedzę.

Niewątpliwie wykłady są dostępne na YouTube dla każdego, kto zechce ich wysłuchać. Myślę, że wiele treści wymagałoby komentarza z pozycji naszej wiary. Podam przykład. W Kościele 28 grudnia wspominamy Świętych Młodzianków z Betlejem: https://misyjne.pl/pierwiosnki-meczenstwa/
W swoim wykładzie dr Majewski sugeruje, że rzeź niewiniątek niekoniecznie jest faktem historycznym. Z wypowiedzi dr Majewskiego wynika, że jest to raczej opowiadanie służące zbudowaniu analogii pomiędzy Jezusem i Mojżeszem i utwierdzeniu w przekonaniu, że Jezus jest nowym Mojżeszem:
https://youtu.be/bW-y3UTkFC4?t=2236. W tym momencie przydałby się komentarz, co my tak naprawdę wspominamy 28 grudnia i czy np. Litania do Świętych Młodzianków ma rację bytu.

Takich momentów w wykładach, które wymagałby omówienia konfrontacji podawanej wiedzy z praktyką Kościoła, jest na tyle dużo, że chyba po większości wykładów przydałby się solidny komentarz z pozycji wiary.

Można też spojrzeć na komentarze pod wykładami na YouTube. Większość z nich jest bardzo pozytywna, wychwalająca dr Majewskiego. Widziałam też takie, z których wynikało, że wykłady umacniają daną osobę w odejściu od Kościoła. Mam nadzieję, że to tylko wpisy botów lub trollów.

Dla mnie Majewski opowiada dziwne rzeczy i nie polecam słuchania go. (co nie znaczy, że nic sensownego nigdy nie mówi, ale dla osób, które chcą traktować go jako autorytet jest to potencjalnie niebezpieczne) Jakoś tak się składa, że nieraz słuchają go, zachwycają się nim i powołują się na niego osoby odstępcze.

Majewski twierdzi np. że Jezusowi brakowało wiedzy, co jest sprzeczne np. ze św. doktorem Tomaszem z Akwinu, który pisał, że Jezus miał 4 rodzaje wiedzy i że zawsze miał dostęp do wiedzy Boskiej i braki w tzw. wiedzy doświadczalnej nie powodowały w żadne sposób uszczerbku na tym, że miał dostęp do pełnej wiedzy.

Jak rozumiem, Majewski twierdzi że prośba Jezusa o odsunięcie kielicha byłaby bezsensowna, gdyby wiedział że zmartwychwstanie, czy coś takiego. Próbuje jakby twierdzić, że posiadanie natury ludzkiej wymaga braku dostępu do wiedzy.

https://www.youtube.com/watch?v=-CwPwyFCB8w&t=2665s

+++++++

Należy uważać co niektórzy opowiadają czasem, bo czasem się zdarza, że ktoś opowiada dziwne rzeczy i mogą się znaleźć nawet ludzie z autorytetem, którzy rozpowiadają nieprawdę. Niektórzy idą w tym dalej, inni bliżej.

===
Św. papież Pius X
Encyklika Papieska
Pascendi Dominici Gregis

1. Modernista jako filozof

Przykład, wzięty z osoby Chrystusa, rzecz wyjaśni. W osobie Chrystusa nauka i historia nie znajduje wedle nich nic więcej jak człowieka. Zatem należy wedle pierwszej zasady, przez agnostycyzm podanej, odrzucić z życia Jego wszystko, co się odnosi do bóstwa. Następnie przemieniła wedle drugiej zasady wiara osobę historyczną Chrystusa: skreślić więc należy w niej wszystko, co ją wynosi ponad rzeczywistość historyczną. W końcu odmieniono osobę historyczną Chrystusa wedle zasady trzeciej: usunąć więc należy w onej osobie słowa, czyny, jednym słowem wszystko, co nie odpowiada jej zdolnościom, stanowi, wychowaniu, miejscu i czasowi, w którym żyła. – Dziwny zaprawdę sposób rozumowania, ale taka to krytyka modernistów.

3. Modernista jako teolog

Przestrzega przed taką wiarą agnostycyzm, który w Chrystusie uznaje jedynie człowieka, którego samowiedza religijna rozwinęła się jak samowiedza innych ludzi, powoli; przestrzega przed nią prawo immanencji, które odrzuca wpływy jak mówią, zewnętrzne; przestrzega również prawo rozwoju, które domaga się czasu do rozwinięcia roślinki i pewien szereg okoliczności, następujących po sobie; przestrzega w końcu i historia, która wykazuje, że rzeczywiście w ten sposób rzecz się działa.

4. Modernista jako historyk i krytyk

Usiłują osobę Chrystusa wcielić w siebie i w Jego osobie działać: a co by sami w podobnych czynili warunkach, to przenoszą zupełnie na Chrystusa. – Tak więc, aby sprawę tę zakończyć, głoszą z góry (a priori) i na podstawie pewnych zasad filozoficznych, którymi się posługują, acz, jak twierdzą filozofii nie znają, że w tzw. rzeczywistej historii Chrystus nie jest Bogiem i nic Bożego nie zdziałał; jako człowiek zaś czynił i mówił, co Mu oni, przenosząc się w Jego czasy, czynić i mówić pozwalają.


Ale modernistyczni apologeci idą śmiało naprzód. Przyznają jeszcze, że w księgach św. nieraz zachodzą rozumowania ku udowodnieniu jakiejś prawdy, pozbawione wszelkiej podwaliny rozumnej; takimi są rozumowania, wspierające się na proroctwach. Ale i tych rozumowań bronią jako pewnych ozdób kaznodziejskich, które usprawiedliwia życie. Cóż dalej? Pobłażają mniemaniu a nawet głoszą je, że Chrystus sam omylił się widocznie w oznaczeniu przyjścia Królestwa Bożego: a dziwną się to wydawać nie może; podlegał przecież i sam prawom życia. – Cóż sądzą następnie o dogmatach Kościoła? Roi się w nich również od wyraźnych sprzeczności: ale pominąwszy, że logika życia się na nie zgadza, nie sprzeciwiają się one prawdzie symbolicznej; chodzi w nich o nieskończoność, a nieskończoność w nieskończony objawiać się może sposób. W końcu tak brednie te swoje udowadniają i podtrzymują, że bez wahania głoszą, iż Bogu nie można oddać czci znamienitszej, jak głosząc o Nim sprzeczne poglądy. – A skoro sprzeczność się udowodni, czegóż udowodnić nie można?

4. Modernista jako historyk i krytyk
e. Zakończenie

Sądzimy więc, że wyjaśniona już metoda historyczna modernistów. Kroczy naprzód filozof; historyk za nim podąża, potem oświadcza się po kolei krytyka wewnętrzna i krytyka tekstu. A ponieważ pierwszej przyczynie przysługuje prawo wpływania na przyczyny następne, wynika, że taka krytyka nie jest krytyką jakąś, ale słusznie krytyką agnostyczną, immanentystyczną, ewolucjonistyczną się zowie: i stąd człowiek wyznający i zastosowujący ją, wyznaje zawarte w niej błędy i sprzeciwia się prawdzie chrześcijańskiej. – Dlatego mogłoby się dziwną wydawać, że wśród katolików poplecznicy takiej krytyki dziś tak wielkie posiadają znaczenie. Ma ten objaw podwójną przyczynę: przede wszystkim łączność, którą historycy i krytycy tego rodzaju ściśle są ze sobą zespoleni bez względu na narodowość i religię: następnie niesłychana zuchwałość, z jaką orzeczenie jednego z nich wszyscy inni podnoszą i sławią jako postęp wiedzy: skoro zaś ktoś orzeczenie to wedle własnego ocenia zapatrywania, napadają na niego zwartym szeregiem; jeśli mu przeczy, oskarżają go o ignorancję; jeśli je przyjmuje i broni go, obsypują go pochwałami. Stąd wielu uwiedzionych; gdyby dokładniej sprawę rozważyli, ogarnęłoby ich przerażenie. – Pod tym przemożnym wpływem błądzących a wskutek nieoględnego przytakiwania słabych umysłów, powstaje wokoło jakby zakażenie powietrza, które wnika wszędzie i szerzy truciznę.
===

Mamy takie czasy "różnych autorytetów" i ich fanów. Warto zachować ostrożność.