Czy znacie kogoś posługującego charyzmatami rady lub proroctwa
na forum albo wśród znajomych?

Chciałbym się dowiedzieć co się dzieje w moim życiu, co mam robić i co zrobić ze swoją chorobą na którą już nie mam pomysłu jak to leczyć.

Kolejny temat żeby zaistnieć. Normalnie gimbaza jak nic.
W życiu trzeba samodzielnie brać odpowiedzialność za swoje życie i za swoje decyzje. Masz rodzine, masz przyjaciół? Z nimi rozmawiaj i podejmuj decyzje.
A najlepsza rada obcych na forum to „Ja ci radzę rób jak chcesz”

Jak dla mnie temat do zamknięcia ale poczekam jeszcze trochę.

Mam wrażenie, że chciałbyś Ludziku iść do "chrześcijańskiego szamana" i wyszło Ci, ze taki "posługujacy" jest najbardziej podobny

No, niewierzacy chociaż się nie maskują i nie czają. Pojdzie sobie taki jeden z drugim do wróżki, czy innego jasnowidza, a tu trzeba kombinować... Na choroby najlepszy znachor.

Polecam częstą Adorację, taką dłuższą, nie 10 minutową, bo tyle to na wyciszenie myśli za mało. Naprawdę rozjaśnia w głowie

Ja bym z kolei polecił, powiedzmy, umysłową wspinaczkę . Jak zgubimy drogę to szukamy jakiegoś najwyższego punktu aby na niego wleźć, spojrzeć szerzej, zobaczyć więcej, to powinno pomóc zorientować się w terenie i możemy kontynuować wędrówkę. Hmm to dość egzotyczna analogia, ponieważ coraz rzadziej ruszamy cztery litery zza ekranu komputera, a jeśli nawet, to zupełnie wyjątkowo opuszczamy cywilizowane obszary... Ale niech będzie. Tak jak wspięcie się na jakiś lokalny pagórek pozwala nam dostrzec więcej, z szerszej perspektywy, tak samo spoglądnięcie z zewnątrz na (trudną) sytuację ma moc zmiany tej sytuacji. "Siedząc" wewnątrz jesteśmy ograniczeni i sytuacją i naszą percepcją sytuacji. Spoglądając spoza, te naturalne ograniczenia znikają. Pozostaje odpowiedzieć co może być ową "umysłowo - wolicjonalną wspinaczką na najbliższy pagórek"? Będą to np. katalog usystematyzowanych wartości (coś w rodzaju drogowskazów), pozostałe czynniki wolicjonalne takie jak (przemyślane ale i łatwo modyfikowalne) cele i zadania, konstruktywne postawy, choćby otwartości na doświadczenia (zawężając (dość mocno) na naukę z nich płynącą), itd. Oczywiście na pagórek nie wchodzi się po to aby nie widzieć "dołu" w którym byliśmy, lecz po to aby zobaczyć więcej, ale razem z "dołem" z którego po rozeznaniu o co kaman, musimy (chcemy czy nie) podjąć dalszą wędrówkę.

A teraz trochę polemiki
Napisane jest szukajcie a znajdziecie, ale nie jest napisane szukajcie tylko wśród rodziny i przyjaciół. Co byś powiedział członkowi rodziny i szerszej społeczności ekstremistów islamskich, który to przeżywałby egzystencjalne dylematy?

Tak naprawdę wszyscy mamy, mieliśmy, lub będziemy mieć pytania podobne do Ludzika. To nieuniknione, o ile nie chcemy przyjąć postawy pewnego durnego geniusza który mając wgląd we wszystko co dobre chciał/chce tworzyć wszystko co "dobre" od nowa i po swojemu. Więc może to tylko wrażenie.

Na podstawie czyjegoś wrażenia stwierdzamy fakt i na podstawie tego faktu kreujemy następne fakty, urocze, eee prawdopodobne, możliwe

...przyganiał kocioł garnkowi...

Więc, żeby nie przyganiać proponuję... proponujcie co może być umysłowo-wolicjonalną górką, dzięki której na większość sytuacji możemy spojrzeć z zewnątrz sytuacji, w szerszej perspektywie, a przez to zrozumieć lepiej, pełniej, wielokierunkowo daną sytuację. Przypomnę, że wartości etyczne, cele i zadania (dobrze przemyślane i modyfikowalne), oraz otwartość na doświadczenie i ludzi (dodam w tym wiedzę) już były. So....

Przepraszam najmocniej, o mało co nie zapomniałem, była też propozycja określonej praktyki religijnej, może jeszcze inna, może regularna praktyka, może inna forma praktyki religijnej niż Adoracja?

ojoj oj oj o joj,
jestem zawiedzony reakcją co niektórych, zwłaszcza Twoją Jockey.


Po 1:
może nie mam przyjaciół? Albo nie mam przyjaciół-katolików? nie każdy ma.

Po 2:
"jeśli jesteś dla siebie najlepszym doradcą, wkrótce będziesz miał najgłupszego doradcę"

Po 3:
Słuchałem przemowy ks. Sławomira Kostrzewy w której opowiadał o tym, że mamy sobie posługiwać charyzmatami nawzajem. W ogóle to kiedyś słyszałem opowieści że np. jakiś charyzmatyk podszedł do kogoś po mszy "o uzdrowienie" i mu powiedział jakieś proroctwo/radę dotyczące jego życia. Stąd moje pytanie.

Po 4:
ks. Sławomir zwracał uwagę w tym nagraniu także na to, że katolicy między sobą często nie mają do siebie miłości. I to właśnie pokazali co niektórzy tutaj. Pytam się normalnie to zaraz atak, podejrzenia i pretensje. Aż strach w ogóle się odzywać.

Tutaj to nagranie:
https://www.youtube.com/watch?v=DiZ3EJXFlLM

Radzę Ci iść do psychoterapeuty, jeśli jeszcze nie chodzisz. Być może on pomoże Ci odpowiedzieć na pytania, które zadajesz.

Mam wielu znajomych, którzy przeszli psychoterapię lub są w trakcie i bardzo wiele im ta terapia dała.

Myślę, że warto znaleźć stałego spowiednika i regularnie się spowiadać u niego. Możliwe, że wtedy taki ksiądz, mając wgląd w Twoją duszę, udzieli Ci słów, które będziesz mógł przyjąć jako Boże rozeznanie Twojej sytuacji. Jednak może się przydarzyć, że i przypadkowy ksiądz takich słów Ci udzieli.