Ja nie pisze o wartości artystycznej ocenianej przez jakiegoś wybitnego znawcę sztuki ateistę, który ocenia warsztat kto jak pędzlem maznął i czy dobry odcień dobrał, tylko o wartości dzieła sztuki, która sprowadza się do jak najlepszego, syntetycznego ujęcia fragmentu Objawienia, tak by i prosty lud chwytał nawet podświadomie, jakoś ważny przekaz chrześcijański. Katolicka sztuka, obrazy, figury to druga liturgia a ta jak wiadomo liturgia to pas transmisyjny niezbędnych treści Objawienia, które trudno wyartykułować słowem.

Naucza także o duchowej obecności poprzez wizerunki...Również obrazy maryjne najpierw przypominają i przybliżają nam duchową obecność Maryi.

No właśnie. Przybliżają duchową obecność NMP wśród nas, a nie są "miejscem obecności świętego".

Wespecjan
Nie wiem czy zetknąłeś się z takim zdarzeniem. Jest mowa o jakiejś osobie, a ta osoba to odczuwa. Choćby mówi wtedy do innej osoby, szczuka mi się, pewno (najczęściej dzieci) o mnie mówią. Tak to wygląda. Że wystarczy mowa i obecność duchowa się przenosi do tej osoby. Inna sprawa to ubiory, czy formy wyrażania osoby w danym miejscu. Są one nieważne dla powstającej duchowej więzi. One są dla kogoś kto to miejsce przygotowuje, istotne ze względów estetycznych. W więzi duchowej to nie ma znaczenia. To nie magia, że przyciąga obrazek. Obrazek jest tylko formą. Oczywiście wiele osób popełnia ten błąd, że patrzą na zasadzie magii miejsca. Ale to nie tak ma być. Z tego się później wyrasta. Obrazki przypominają tylko o kim mowa i to wszystko. Swoich bliskich znamy bardzo dobrze, a i to nieraz gromadzimy i oglądamy zdięcia z nimi, zwłaszcza gdy o nich myślimy. Po Matce Bożej mamy tylko wizerunki twórcze ją przedstawiające, coś jak nieudane zdięcie, można to nazwać. Można na nie nie zwracać uwagi, lecz trzeba sobie umieć wyobrazić o kim mowa. Nie wiem co proponujesz? Napisać kartkę z nazwą Matka Boża. Ale patrzeć na kartkę z napisem, wygląda jeszcze gorzej. Tak to jest jak się szuka dziury w całym.

To sformułowanie dotyczylo Ikony (z pracowania ks. L. Szumowskiego)

Nadal nic się nie zmieniło w fakcie, że Kościół naucza nieco inaczej.

No cóż...ja przytoczyłem tylko słowa z opracowania ww księdza odnośnie Ikony. Jeżeli ów ksiądz w tym zdaniu (z zalinkowanego wcześniej opracwania dotyczącego ikon) odszedł od nauczania Kościoła, to trzeba by było to wykazać i zgłosić żeby nie wprowadzał wiernych w błąd...

Tylko widzisz, to nie jest tekst, który napisał ten ksiądz. To jest opracowanie na podstawie jego tekstu. Tego, co ten ksiądz rzeczywiście napisał, niestety, ale nie wiemy.

Takich różnych tekstów jest multum. Po prostu ludzie lubią, muszą produkować słowa. Ale to nie znaczy, żeby wszystko łykać bezmyślnie jak pelikany. I o to mi chodzi w tym wątku.

No ok...ale „wiemy” o jakiej obecności w ikonie napisał inny ksiądz...

Mam prośbę: Najpierw "łyknij" nauczanie Kościoła na temat czci oddawanej obrazom, a potem zakładaj takie tematy.

Ok, Yarpen.
Przepraszam wszystkich za zgorszenie, które w tym wątku poczyniłem. Pomódlcie się w mojej intencji i... szczęść Boże, idę.

Czy ks. Dolindo Roucolo zapraszający Jezusa, by pomógł mu jeszcze piękniej śpiewać podczas mszy to zgorszenie? Nie klęknał przed Nim wówczas (niby jak?), ale śpiewali razem chwaląc Boga. Maryję też zaprosił, by z nim śpiewała. Wierni myśleli, że to atryści najwyższej klasy. Proboszcz był przerazony, bo sądził że mu organista zaprosił śpiewaka, ale on będzie musial mu za to zaplacić. Nie było go stać.
Tak sobie czytam ten wątek i zastanawiam się: ludzie to mają zmartwienie. Wszystko ubraliby w ramy: należy/nie należy. Serce też wrzucili w kodeksy prawne: klęczeć, stać, siedzieć. Czy o. Dolindo grając na organach i śpieając z Maryją /Jezsusem mógł przed Nimi klęczeć?
Przed Tabernakulum klęczał i wznosił ku Bogu ręce jak mu zabroniono czynności kaplańskich. Raz klęczał, innym razem wynajał do upiększenia mszy. Normalnie jakiś schizofrenik! Problem w tym, że mu psychozy wykluczyli.