1.) Nic nie istnieje bez układu odniesienia. Na przykład coś jest duże tylko wtedy gdy podam względem czego jest duże. Jeśli tego nie zrobię ta rzecz jest jednocześnie duża i mała więc nic sensownego o niej nie można orzec.
2.) Byt (Bóg) istnieje tylko wtedy gdy posiada układ odniesienia. Tym układem dla Bytu jest nicość a więc Byt jest zależny od pojęcia nicości a skoro tak to nie jest Bytem.
Wniosek:
Byt ( Bóg ) nie istnieje.

Szanuję za szukanie nowych punktów widzenia, ale

od pierwszego zdania ta dziwna argumentacja jest błędna. Matematyka istnieje bez układu odniesienia, jest w zasadzie zbiorem abstrakcji które mogą mieć odniesienie do materialnego świata, ale nie muszą. Cała matematyka mogłaby w zasadzie istnieć w całkowitym oderwaniu od świata materialnego.

Punktu drugiego w ogóle nie rozumiem.

O czym nie można mówić, o tym należy milczeć ale z tego, że o czymś nic nie można powiedzieć, nie wynika, że to nie istnieje.

I jest tak, jak mówisz. My coś poznajemy (możemy o czymś mówić) o ile odnosimy to do czegoś innego. Gdy próbujemy mówić o Bogu widać to nad wyraz dobrze, orzekamy o nim przez analogie do świata. Ale trudno przyznać, że Bóg w swoim istnieniu zależy od świata.

Potup jeszcze sobie nogą że Bóg nie istnieje.
Założenie że Bóg istnieje tylko wtedy gdy posiada układ odniesienia jest absurdalny. Jeśli już, to On jest takim "bezwzględnym układem odniesienia", do wszystkiego.

To żadne argumenty, poza tym to jest tylko twoje subiektywne spojrzenie. Ja mogę milion takich argumentów podnieść. Które w moim mniemaniu zaprzeczają isnieniu Boga, tylko po co. Może zdradzisz czemu interesuje ciebie zaprzeczanie istnieniu Boga.
Istnieniu Boga przyglądają się ludzie z jednego powodu. By odpowiedzieć sobie na pytanie co było wcześniej, skąd się wziąłem, wzięliśmy. Skąd się wzięło całe istnienie którego doświadczamy. Co determinuje to, że to wszystko istnienie ma swe początki i końce, a nadal te istnienia się pojawiają. Jest zachowana ciągłość istnień. Istnieje mechanizm przemian jedno w drugie, dobrze się spisujący. A jeśli jest mechanizm, czy nieskończenie wiele mechanizmow, które to są nieustannie aktywne. To coś to wprowadziło wprowadza, koryguje, nadaje potrzeby, nadaje wszystkiemu sens.
Jedno w tym temacie wiemy, to nie jest człowieka zasługa. A nie znamy nawet czegoś co by bardziej na ziemi, mogło by od czlowieka pretendować do tego, że to wszystko istnieje. Temu wszystkiemu jednak. Odpowiada byt nadrzędny nad tym światem, określany mianem Boga. Bo tylko ktoś niewspółmiernie wielki mógł powołać i zarządzać wszelkim znanym nam istnieniem.
Na to pytanie w całej historii dociekań ludzkich, zawsze padała odpowiedź że taki ktoś istnieje. No bo nie da się zaprzeczyć istnieniu. Jeśli tak, to nie da się zaprzeczyć źródła wszelkiego istnienia.
Tym bardziej że to tłumaczy sens naszego istnienia. A dokładnie o sens tu chodzi. Nie chcieć tego uznać, oznacza nie chcieć znać sensu istnienia. W całej historii ludzie w różny sposób otrzymywali dla siebie potwierdzenie interakcji z tym podstawowym, nadrzędnym bytem. Uzmysłowił on ludziom, że są na jego wzór uczynieni. Czyli zdolni do powoływania bytów, mechanizmów ciągów istnień, opieki nad nimi, przemian i zmian. Czyli wszystko się zgadza bo tego doświadczamy, więc zarowno to nasze istnienie ma sens. Niby czego nie miało by sensu istnienie kogoś kto to wszystko stwarza. Jest tu pełna analogia, to jest dowód niepodważalny na istnienie naszego stworzyciela, zwanego przez nas Bogiem. Trzeba jakoś taki byt nazywać.
Teraz można nie interesować się tym zagadnieniem, wtedy to Bóg nie istnieje w świadomości takiego człowieka i to wszystko. Można wtedy swe szczęście budować na bazie zdatrzeń codziennego życia. Udane zdarzenia, udane życie, taka jest tu zależność. Tylko że kłóciło by się to z naszymi obserwacjami. Gdzie inni ludzie nadają swemu życiu, bardziej udany wymiar. Przyglądając się dalej zauważymy, że wiedzą coś od nas więcej, na podstawie czego ten udany wymiar poszerzają. A wiedzą to, że mają zdolności by sobie życie polepszyć. No niby skąd to wiedzą, jak ja który żyję codziennością zdarzeń tego nie wiem. Odpowiedz sobie sam.
Czy zadawałeś sobie takie pytania? Czy chciałeś to sobie wyjaśnić każdym dostępnym sposobem? Czy uznałeś te wyjaśnienia za właściwe. A potem jeśli właściwe, to czy przyjąłeś te wyjaśnienia jako prawdę? Bo zprzeczyć można zawsze i wszystkiemu. Na końcu powinieneś mieć satyswakcję z tego, że twój umysł choć ograniczony, ogarnia to co jest nie widoczne. Widzi cały mechanizm powiązań, tak widząc swą w nich rolę. Inaczej się nie da mieć zaufania do siebie. Czyli być pewny tego, że nie świruję. Czy jest coś z moją psychiką nie tak. Oczywiście jeśli jest z psychiką coś nie tak, to delikwent temu nie da wiary, nie przyjmie tego. Takie tu są zależności. Możesz na tej tu wypowiedzi zbudować sobie obraz, swego stanu umysłu. Dla własnego użytku, tym się ludzie nie powinni chwalić.
Pozdrawiam!

Z pierwszego punktu (nawet gdyby był prawdziwy, a nie jest) nie wynika punkt drugi.
Ale zawszeć to jakaś próba rozumowania - szanuję to, choć uważam że nie jest udana.
Zawsze to lepsze niż knajackie, nie zawierające żadnego uzasadnienia teksty typu "Lidka".

Masz na myśli takie strukturalistyczne podejście?
Tak jak w przypadku np strukturalizmu matematycznego, wedle którego (przynajmniej na tyle, na ile go rozumiem) poszczególne obiekty matematyczne są określane w całości przez swoje relacje z innymi obiektami i nie mają same z siebie żadnych inherentnych właściwości?
Nie jestem pewien, na ile uprawnione jest rozszerzenie takiego modelu na wszystkie byty, ale nie jest to też zupełnie pozbawione sensu.

W takim ujęciu Bóg (jako Byt absolutnie samowystarczalny i pierwotny wobec wszystkich innych) rzeczywiście musiałby być wyjątkiem.*
Choć z drugiej strony jeśli chcemy, żeby traktować te strukturalistyczne założenia jako uniwersalną zasadę, to sama "struktura" rozumiana jako całość też chyba powinna być określana przez coś zewnętrznego (?). Ale wtedy nie jest już uniwersalna

* Ciekaw jestem, czy potraktowanie Boga jako Trójcy coś tu zmienia, może ktoś bardziej biegły w teologii niż ja będzie w stanie coś na ten temat powiedzieć

A skąd takie założenie, że Bóg powinien mieć jakiś układ odniesienia??

Każde narzędzie (w tym matematyka) jest przeznaczone do opisania pewnej rzeczywistości - i jest bezużyteczne poza nią.
Bóg jest ponad rzeczywistością opisywaną przez matematykę.

Tego typu koncepcje nie ograniczają się do matematyki. Są też na przykład istotnym elementem ontologii w buddyzmie mahayana.
Nie mówię oczywiście, że tak musi być naprawdę, to tylko luźne rozważania w związku z tezami "przepraszam".
A że Bóg stoi ponad matematyką - jasne. To jednak nie znaczy, że matematyka i inne ograniczone narzędzia poznawcze nie są w stanie dostarczyć nam użytecznych analogii

Należy to sprostować. Nic nie jest jakieś bez układu odniesienia. Masz rację, że nic nie jest duże, małe, dobre czy złe. Jednak nie można powiedzieć, ze czegoś nie ma tylko dlatego, ze nie jest bezwzględnie jakieś.



Byt akurat nie jest zależy od niczego, bo nicość nie istnieje inaczej niż jako zanegowanie bytu w ramach bytu.

Byt (Bóg) istnieje.

Oto lapidarny argument za istnieniem Boga.

Dodam tylko gwoli wyjaśnienia. W bycie fizycznym nie ma żadnego elementu egzystencjalnego inaczej jakakolwiek zmiana byłaby niemożliwa co przeczy doświadczeniu. Dlatego mówienie o jakimkolwiek bycie że istnieje jest nonsensem. A wraz z nieistnieniem bytu upada nauka o superbycie czyli Bycie. Relatywnie istnieje tylko byt względny.

W bycie fizycznym powiadasz?
A w metafizycznym?

Istnienie z definicji jest dynamiczne, a więc zmiana jest wpisana w naturę bytu. Ergo: byt może tylko być.

Słowo niebyt nie ma sensu samo w sobie. Powstało na zasadzie analogii przeciwstawności. Właśnie byt jest powodem i odniesieniem do słowa nie byt. Bez bytu nie ma słowa niebyt, jest ono wtórme do bytu. Dlatego nic na słowie nie byt nie opiera się, na bycie owszem wszystko. Pszepraszam- budując swe zaprzeczenia na słowie nie byt, niczego nie zaprzeczasz, oprócz zaprzeczaniu zdrowemu rozsądkowi. Więc jeśli twym celem było jak w tutule, to wystrzeliłeś bez prochu, niewypał.